Yandaş.
İktidarın yayın organı Yeni Şafak'ın dünkü manşeti ilgimi çekti:
Saddam'ı arıyorlar.
Iraklılar Saddam'ı arıyor.
Libyalılar Kaddafi'yi.
İranlılar Şahlarını.
Mısırlılar.
Pakistanlılar.
Suriyeliler.
Afganlılar.
Çokça ülke geçmişini arıyor.
İhanet ettikleri.
Katlettikleri liderlerini arıyor.
Türkiye gibi.
Neden mi?
Günümüzdeki çıkmazın verdiği rahatsızlıktan.
Halkın aldatılışından.
Ülkeyi yaşanılır olmaktan çıkarmaktan.
İnsanca yaşamaktan alıkonulmaktan.
Sürekli geriye gitmekten.
Tüm bunlar daha rahat bir yaşam ararken, batağa sürükledi.
Geçmişi arar yaptı.
Ya yaptıranlar?
Yaptıranlar sürekli yeni yeni senaryolar devreye sokarak geçmişi karalıyor.
Sütten çıkmış ak kaşık görüntüsü vermeye çalışıyor.
Halbuki geçmiş bugünden çok daha iyi idi.
İran batılı ülkelerin bile imrendiği çağdaşlıkta.
Zenginlikteydi.
Mollalara teslim oldu.
Geçmiş aranıyor.
Irak'ta Saddamlı günler aranıyor.
Libya'da öyle.
Diğerlerinde de.
Katledilen bu ülkelerin durumu ortada.
Aranılırlık da.
O halde geçmişe veryansın etmek?
Hayalden öte gitmeyen gelecek pompalamak kime ne kazandırır?
Bence kimseye.
Aklımızı başımıza alma zamanı geldi, geçiyor.
Örnekler önümüzde.
Birileri kabullenilmesi mümkün olmayan bir yönetim arayışı içinde.
Fırsat bulurlarsa bizi yukarıda adlarını saydığımız ülkelerden beter hale getirir.
Karşı çıkmak.
Doğruyu bulmak.
Felakete geçit vermemek elimizde.
Ulu önder Atatürk'ün gösterdiği yoldan gitmek yeter de artar bile.
Bizden hatırlatması.
