Bir garip dünyada yaşıyoruz.
Güçlüysen el üstünde tutulursun.
Düşersen yandın.
İntikam alırcasına ezerler.
Çünkü içlerine işlemiş riyakarlık.
İnsanlıktan nasibini alamayanların.
Kenan Evren sevap ve günahlarıyla dün toprağa verildi.
Bir zamanlar yanında olabilmek için can atanların hiç biri yoktu.
Göklere çıkartanlar arkasından verip-veriştirdi.
Günümüzün siyasetçileri de onlara destek verdi.
Yasadan önce suçlu ilan edip cenazesine katılmadı.
İyi şeyler de söylemedi.
12 Eylül öncesinde katledilenleri, yıkılan yuvaları, günahsızca cezalandırılanları görmezden gelinerek.
Kendimi farklı görenlerden biriyim.
Günümüz dünyasında zaman zaman aykırı da bulurum.
Ben hiçbir zaman iktidar yanlısı olamadım.
İktidarda olup, gücü elinde bulunduranlara hiç yanaşmadım.
Hele hele çıkarı için yapmadığını bırakmayanlar gibi birilerinin arkasına takılmayı asla düşünmedim.
Doğru bildiklerimden hiç sapmadım.
Yalakalık benim lügatimde yok.
Gücü elinde bulunduranları daha rahat eleştirebiliyorum.
Şüphesiz rahat olmamın nedenleri var.
Kendime olan güven.
Hatalardan uzak kalmak.
Bu nedenledir ki, düşenin dostu olmaya daha meyilliyimdir.
Dün Kenan Evren’e yalakalık yapanlar bugün iktidara yalakalık yapıyor.
Gün gelecek bu günkü iktidara ve liderlerine acımasızca saldıracaklar.
‘Yaşasın yeni kral’ diye meydanlarda utanmadan tur atacaklar.
Benim şaşkınlığım geçmişi ortada olanlara bugünkülerin inanması.
Bağlı kalması.
Onlara çıkar sağlaması.
Kabullenilecek şey değil.
Allah ıslah etsin.
Gazete sayfalarında yağ kokan yazı yazanlardan.
Televizyonlarda akıl almaz bir biçimde güçlünün yanında olmaya çalışanlardan utanıyorum.
İzlememeye de özen gösteriyorum.
Zira onlar insanlıktan nasibini alamayan bukalemunlardır.
Bu böyle biline.
