Servisin iki tarafında hastaların yattığı odalar…
Gecenin ilerleyen saati hüzünlü koridorda derin bir sessizlik…
Hareketsizliği bozan, saat başı hastaları kontrol eden görevliydi.
Bilemiyoruz; o odalarda kim bilir ne türlü hikayeler var.
İstemesek de mecbur kaldığımız; bazen başkalarının yalnızlıklarını paylaşmak, bazen kendimiz için, bazen de hasta sahibi olduğumuz için gittiğimiz…
Kimi zaman dönerken'çok şükür' diyerek ayrıldığımız…
Hep iyiyi ve güzeli arayıp, umudu kaybetmemeye çalıştığımız hastaneler.
Deriz ya,"Allah düşürmesin, yokluğunu da göstermesin."
Paha biçilemeyen dostluklar orada kurulurken, dillerden düşmeyen hastane arkadaşlığında paylaşmanın sınırı yok, eldeki ekmeğin tereddütsüz yarısı da başkasına aittir. Görkemli binaların duvarları üzerinize yıkılır hissi duyduğunuzda; o birliktelikler ayakta tutar insanı.
Dostluklar öyle özeldir ki, başkaları için cansiperane koşulur.
Varsa kan ihtiyacı, yan odadaki hasta yakınları sorun çözme yarışındadır.
Kader arkadaşlığının gereği dayanışma anlatılmaz, yaşanır.
Servislerin hüzünlü yüzüne set çeken manevi bağların ürünüdür o çabalar.
Kafalardaki karşılıksız sorular, gündüzlerin yoğun trafiğinde dağılırken, unutulan dertler ortalığın süt liman olduğu gecenin sessizliğinde yeniden ayaklanır.
Herkesin odasına çekildiği, pencere kenarından kulakları tırmalayan rüzgarın sesinin verdiği karamsarlığa, yine başka bir odadaki samimi dostun varlığı engel olur.
Hastanelerde unutulmayan anılar hasta çocuğun başındaki annelerin hafızasına işlenirken, babalar ise servisten gelecek istekleri karşılamak için hazır kıta gibidirler. Gelişmeler dakika dakika saat saat takip edilirken, beklenmedik ziyaretler sevindirir hastaları.
Doktorların yorumlarında ise iyimserlik aranır her zaman.
Endişe ve umutlar arasında yaşayanın anlayabileceği başka bir heyecan.
Merakla beklenen tahlil sonuçları; yaşamayan bilemez ki bu duyguları…
Başarıyı belgeleyen öğrencinin karnesidir laboratuvar sonuçları.
Beklentilerin biri biter diğeri sıraya girer.
Taburcu olma özlemi çok farklıdır, bir an önce bitsin istenir işlemler.
Kalan hastalar buruk bir sevinçle uğurlarken dostlarını, içindeki beklentilerini sessizce dile getirir.
'Biz ne zaman taburcu olacağız?' diye.
Hastane koridorlarındaki dostluklardan esintiler…
Evimizde çayımızı yudumlarken bu duyguların ne kadar farkındayız acaba?
Tüm hastalarımıza Allah'tan acil şifalar diliyorum.