Geçtiğimiz yıl şehitlikte, törenler artık anlamlı kutlanıyor diyordu şehit yakınları.
Acıları yaşayanların birleştirici gücünü buralarda daha iyi görebilirsiniz.
Biz de hayatının son çeyreğinde 'mavi gözlü paşasının' hasretiyle kavrulan şehit annemizle beraberdik, o gün.
Ne kadar anladığımızı söylesek de o annelerin duygularını hissedebilmek çok zor.
Evladını lösemiden kaybeden bir baba olarak ben dahil...
Şehit annesi Bedriye teyze, yirmi beş yıl boyunca şehitliğin tanıdık simalarından. Her gelişinde paşasının yattığı mezarın bir köşesinde, paşasını sanki dizlerine yatırıyor hayaliyle kendini teselli ediyor.
İyi tanırız Bedriye teyzeyi.
Öyle bir anne ki Bedriye teyze; acısını, yarasını, ağrısını başkasına hissettirmez, kimsenin kendi acısıyla üzülmesini asla istemez. Aksine tüm yaşadıklarına rağmen merhamet dolu yüreğiyle tebessümlerini çevresine dağıtmakta alabildiğine cömerttir.
Elbette paylaşımlar acıları hafifletir; ama sadece hafifletir.
Ve şehit anneleri kabullenmiştir yarasıyla ömrümü tamamlayacağını.
Bedenini bu topraklar uğruna feda eden şehitlerimizin anneleri böyle.
Toprağa akıtılan kanlar ve yaşanan duyguların karşılığı evimizde içtiğimiz sıcak çay.
Onların üzerimizdeki haklarının ne kadarını ödeyebiliriz ki?
Bedriye teyzemizin bir beklentisi vardı.
"Bunu görmeden dünyadan göçersem gözüm açık kalır.' diyordu.
Para, pul, değildi isteği; oğlunun adının baki kalacak bir yere verilmesini istiyordu.
Gönlündeki yer de oğlunun diplomasını aldığı okuldu.
Bunun gerçekleşmesi bir nebze de olsa tebessümleri artıracaktı, şüphesiz.
Keşke onları mutlu edebilecek, elimizden gelen başka katkılar gelebilse.
Geçtiğimiz yıl Sayın Valimize dilekçesini şehitlikte titreyen elleriyle vermiş, Valimiz de kendisine anne şefkatiyle sarılarak ilgileneceğini söylemişti.
Biz de o günlerde konuyu köşemize de taşımıştık.
Aylarca bekledi şehit annesi; umudunu kaybetmemişti.
Bir de duyduk ki 'Mavi Gözlü Paşasının'diploma aldığı okulun tabelası değişmiş.
"Şehit İlhan HAMLI Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi"…
Bedriye teyzemiz "Artık gözüm arkada değil." diyor.
Onun hayatta hakikaten başka bir beklentisi yok, bugün de yok.
Evlat hasreti onun için ömür boyu bitmeyecek.
Ama bu 'Şehit annesinin yüreğine serpilen su'oldu.