İlik nakline ulaşmak sevindirir bekleyenleri.
Tokatlı aile bazen aile bütünlüğünü yakalarken, bazen de zorunlu ayrılıklardan kurtulamamışlardı.
Artık bugün Samsun'da yerleşik düzendeler.
Çocukları İsmail ise ülkemizde ilik bekleyen çocuklar arasında.
Aslında güzel olan ablasının iliğinin uyumuydu.
Aile zor sürecin sonuna geldiğine inanmışlardı ki…
Ablasından alınan iliği İsmail'in vücudu reddetti.
Bu durum aileyi Dünya İlik Bankasından gelecek müjdeli habere kilitledi.
Onlar için bugünler hayal kırıklıklarının dip yaptığı ve yeniden umutların filizlenebileceği günler.
Ancak; umudun içinde yaşayanların umutları bitmez ki…
Onlar 'Ümitsizlik bizim lügatimizde yok' diyorlar.
Hele mücadelenin merkezindeki annelerin çırpınışları malum.
Onlar fedakarlıkların tarifsiz duruşlarından vazgeçmiyorlar.
İsmail'in annesinin tüm çocuklar adına seslenişini paylaşmak istiyorum.
"İsmailler sizden ne oyuncak, ne bisiklet, nede bir tablet istiyor. Ama İsmailler sizden çok önemli olan bir şey istiyor. Onların istediği Kızılay'a gidip ilik bağışçısı olmanızı istiyor. İsmail'in bu yıl iliği bulunurda naklimiz olursa, çocuğumun seneye okuluma öğretmenine arkadaşlarıma kavuşurum beklentisini gerçekleştiririz inşallah. Oğlum bana bu yaz 'Okuluma gidebilir miyim?' dedi. Arkasından 'Sen yalancısın daha sana inanmam hani nakil olunca okula gidecektim, nakil oldum gene yollamıyorsunuz' demişti.
Gerçekleri kendisiyle ne kadar paylaşabilirsiniz ki?
Çok zor bir durum değil mi?
Artık oğluma söz veremiyorum. İliğimiz bulundu haberini alır almaz en güzel sözleri vereceğim oğluma. İçimdeki his bu sefer iliğimiz bulunacak ve İsmail önümüzdeki dönem okuluna rahatlıkla gidecek diyor. Biz bir kez olmadı diye asla umutsuzluğa düşmedik.
Aksine umudumuz artık tavan yaptı."
İlik bağışını bu köşede sık sık dillendiriyoruz.
Diyoruz ki; Kızılay'ın şubelerine giderek ilik bağışçısı beyanınızı yapın.
Saklamayalım bedenimizdeki umutları.
İsmaillere 'Belki de umut sizsiniz!'