Yaşamın zorluklarını düşünceleri ve duygularıyla direnerek aşanlardan sadece biri Zeliha; zorlu yolculuğunda insani değerlere sıkıca sarılan, inanılmaz özverisiyle kendini başarıya kilitleyen kızımızın mektubunu sizlerin takdirine sunuyorum.
Merhaba adım Zeliha.
İki yıl önce tanısı konan hastalığımın belirtileri aslında dört yıl önce başlamıştı. Sebebini çözemediğimiz gittikçe artan ağrılarımın nedeni olmalıydı. Bir gün okuldan eve döndüğümde belimde tespit ettiğimiz şişlik ağrılarımın nedeni olmuştu. Amasya Gümüşhacıköy'de oturduğumuz o günlerde on yedi yaşındaydım ve artık onkoloji hastasıydım. Yaşamımda bundan sonra sabır kavramına daha çok ihtiyacım olduğunu hissettim.
Doktorlar beni ameliyat olmak için önce İstanbul'a yönlendirdi. Başarılı geçen ameliyatımdan sonra, önceden Samsun'da çalışan doktorum Murat ELLİ kalan tedavilerimi Samsun'da tamamlayabileceğimi söyledi. Rahatsızlığımla ilgili bundan sonraki süreçte yapılacakları, nelere dikkat edeceğim ve beni nasıl bir süreç beklediğini öğrendim. Hastalıkla mücadelede yaşayabileceğim problemlere karşı hazırlıklı olmalıydım.
Mücadeleye devam edeceğim şehir Samsun'a geldik. 19 Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi'nde servise çıktığımda hemşire damar yolu açacağını ve ket odasına gitmemi söyledi. Odaya girdiğimde gördüklerim beni farklı düşüncelere yöneltti. Henüz birkaç aylık bebeğin kafasından iğne yapıyorlardı ki, muhtemelen damar yolu bulamamışlardı. O tabloyu gördüğümde kendime 'Zeliha her ne olursa olsun, ne yaşarsan yaşa isyan etmeye, üzülmeye, canım acıyor demeye hakkın yok' dedim. Herkes bana 'Daha çok küçüksün Allah yardımcın olsun' diye söylerken ağlamaktan sesi kesilen bebeği aklımdan hiç çıkaramadım. O bebeği görene kadar, kendimi bunları yaşamak için küçük görüyordum ama ben o kadar küçük hiç değilmişim.
İlk ilacımı aldığımda, on yedi kür ilacım nasıl bitecek diye düşünürken, birde baktım süreç o kadar hızlı geçmiş ki. O süreçte iyileşip giden arkadaşlarım, aramızdan ayrılanlar oldu.
İyileşebilmek için büyük çaba sarf ettik, etmeye devam ediyoruz. Artık illet hastalıkta sona doğru yaklaştığımın farkındayım. On yedinci kemoterapiden sonra 2018 Şubat ayında kök hücre nakli oldum. Nakil elbette oldukça uzun ve zor bir süreç. Şimdi Samsun'da LÖSAM misafirhanesinde nakil sonrası sürecin bitimini bekliyoruz.
Mücadelemde hayatımda tanık olduğum veya olabilecek tüm olumsuzluklara gözümü kapayarak, kulağımı tıkayarak yola devam ettim. Hatta 'Dayanamazsın, okulunu bırak okuyamazsın' diyenlere inat istenirse birçok zorluğun aşılacağını göstermek istedim. Hastalığım süresince akrabalarımın, çevremin ama bir tanecik annemin emeğini asla unutamam.
Bu sene üniversite sınavına gireceğim, Allah'ın izniyle başaracağıma inanıyorum. Benim gibi olanlara hayatla barışık olmalarını, hayata küsmemelerini, hedeflerinden asla vazgeçmemelerini söylemek istiyorum. Zeliha UYSAL Mayıs 2018
Sağlık ve mutlu dolu yıllar diliyorum kızımıza.
Zeliha beni aldı götürdü bir yerlere.
Sizleri nerelere taşır bilemem…
Paylaşmak boynumun borcuydu.
Dedik ya takdir sizlere ait.
