Dilimizde tüy bitti.
Neredeyse yalvardık.
Yapmayın, etmeyin, gereksiz sokaklarda dolaşmayın.
Bir süreliğine evinizden çıkmayın dendi/dedik/denmeye devam ediliyor.
Virüs sonunda bizim eşikten de içeri girdi.
Nasıl oldu, nerede hataya düştünüz diye sormayın, ayrı bir hakiye.
Hayat eve sığarı, Hayat Dağlara da sığar derken, birliktelikten mutlu olan bizim iyimser aile gurubunu takibe alan Covit fırsatı buldu yapacağını yaptı.
Basiretsizlik mi, öngörüsüzlük mü; geriye bakmanın anlamı yok artık.
Şu an virüsün bizi vurduğu noktada birçok ailede domino taşı gibi yere serilmişti.  
Dört kişiyle Covitle iyi savaştık. Süreç fiziki ve psikolojik açıdan bedeli olsa da çok şükür ağır geçmedi diyebilirim.
Covitle fazla didişmeden onu kızdırmadan tavsiye ve önerilerle yolumuza devam ettik. Telefonlara karşılık vermeyişimiz ihtiyacımız yok anlamında değil. Aksine insanın arandığını hissetmek büyük bir moral motivasyon. Ama herkese dönüş yapsak ahize elimizden düşmez herhalde. 
Gribal belirtiler, kas ve baş ağrıları derken süreç bitti gibi.
Allahın izniyle süreci en hasarsız atlattık diye düşünüyorum.
Dedim ya savaşta insanı ayakta tutan moral ve motivasyon. 
Tanıdıkların yardımlaşma ve dayanışma çırpınışları gözlerimizi yaşarttı.
Her gün kapımızın önüne istemesek bile bir şeyler bırakanlar.
Evinde yaptığı sıcak yemekler, lahana çorbasından, nohut, kuru fasulye, börekler?
Israrlı aramalar, ihtiyacınız var mı diyerek sürece katkı vermek isteyenler?

Pazarda ihtiyacını giderirken eksiğiniz gediğiniz var mı diyenler.
Sütümüze yoğurdumuza kadar eşiğe malzemeye getirenlere ne diyebilirim.
Bu milletin dayanışma duygusu bizi o kadar mutlu etti ki?  
Mesaj göndererek isteğiniz var mı diye ulaşmak isteyenler.
Eşimin pozitifliği ile başlayan ve evde korunma imkanının zorluğunun etkenliği nedeniyle kendimi korumaya almamıştım. Benimki birazda sürü bağışıklığına dönüştü açıkçası.
Çok şükür geceler bir şekilde sabah oldu, her sabah kendimizi daha iyi hissettik. Dördümüzden biri negatife ulaştı. Eşim yüzde yüze yakın rahatladı. Bende hiçbir semptom yok.
Her gün daha güzel hissiyat yaşıyoruz bedenimizde.
Ama bu mücadelede dostların çırpınışları en büyük ilacımızdı.
Yedi yirmi dört deyimini bu sıralar o kadar çok duyduk ki.
Türk Milleti işte bundan dolayı farklı. 
Covit eşikten girmişti ama nereye kaçacağını şaşırdı.
Tüm dostlardan Allah razı olsun.   
Sağlıklı günlerde buluşmak üzere?