n Ligin en zirvesinde bulunan İ.B.Belediyespor maçı sonrası ligin dibine demir atmış TKİ. Tavşanlı Linyitspor karşılaşması… Bir hafta zirvedeki hesaplarının, diğer hafta kurtuluş reçetesinin bir parçası olmak… Artı ile eksi ve sıcak ile soğuk kadar zıt bir durum bu.
n n Tabii konsantrasyonu sağlamak adına rehavet uyarılarıyla geçen bir hafta… Lideri evinde net bir skor ve iyi bir futbolla yenmiş olmanın sonraki haftalarda ‘başa bela’ olması elbette istenecek son şeydi. Geçen sezonu anımsayınız, 4-0’lık Rizespor ‘zaferi’ sonrası tam dört hafta 3 puanı yan yana görememiştik.
n n Bu kez de konsatrasyonun ayarı kaçmış olacak ki Samsunspor tanınmaz haldeydi. Bunda hiç kuşkusuz maçın özel bir döneme denk gelmesinin payı büyüktü. Maalesef geçen hafta oynanan futboldan eser yoktu ve yine çok kimlikli karakteri iş başındaydı. Hâlbuki maçın hemen başında üst üste yakaladığımız pozisyonlar ‘Samsunspor kaldığı yerden devam ediyor’ dedirtecek cinstendi. Şuursuz ataklarla rakip kaleyi ablukaya almak dışında etkili olamayınca da ilerleyen dakikalarda strese teslim olduk ve oyunumuz tanınmaz hal aldı. 10 kişi kalan rakibe karşı etkili olamayış bir tarafa, zaman zaman kalemizde tehlike yaşadığımız da bir gerçek. Yine de her şeye rağmen haftayı 3 puanla kapatmak güzel. Hele hele 20 Ocak’ın arifesinde.
n n Kalecimiz Soner dışında vasatın üzerine çıkan oyuncu yok gibiydi. Taha’nın 44.dakikada attığı gol dışında kaç faul, kaç top kaybı yaptığını sayamadım. Orta sahamız bu denli alarm verirken, ileride organize olmak zor tabii. Bizlere bu hafta ‘buna da şükür’ demek düştü…
n n Maçın en önemli olayı hiç kuşkusuz ki büyük Samsunspor taraftarının izleyenleri büyüleyen koreografisiydi. Bu anlamlı günün arifesinde sorumluluklarını yerine getirerek stadı dolduran binleri ayakta alkışlıyor ve 20 Ocak 1989’da elim kaza sonrası yitirdiğimiz futbol emekçilerini bir kez daha saygıyla anıyorum.
n n Geçen onca yıla rağmen bir türlü yapılamayan “ Futbol şehitleri anıtı” için bir kez daha yetkilileri duyarlılığa ve göreve davet ediyorum…
n n
n
