Aileye yeni bir birey katıldığında özellikle de küçük çocuklar söz konusuysa, evdeki dengeler ister istemez değişir. Bu değişim çoğu zaman kıskançlık gibi duyguları beraberinde getirir. Kardeş kıskançlığı çocukların en yaygın yaşadığı duygusal tepkilerden biridir. Ancak bu durumu doğru yönetmek, aile içindeki huzur açısından oldukça önemlidir. Peki, ebeveynler bu süreçte nasıl bir tutum sergilemeli?
Kardeş Kıskançlığı Neden Oluşur?
Kıskançlık, sevilen birinin ilgisini kaybetme korkusuyla ortaya çıkan doğal bir duygudur. Çocuklar, kardeşleri doğduğunda ya da onunla daha fazla ilgilenildiğini fark ettiklerinde, kendilerini geri planda hissedebilir. Bu da onların yeni kardeşine karşı kıskançlık geliştirmesine yol açar. Özellikle 2-6 yaş arası çocuklar, duygularını kelimelere dökmekte zorlandıkları için bunu davranışsal şekilde ifade edebilirler.
Ebeveynler Ne Yapmalı?
Kardeş kıskançlığı karşısında ebeveynlerin yapabileceği en önemli şey, her iki çocuğa da koşulsuz sevgi ve ilgi göstermek olmalıdır. Yeni doğan bebek doğal olarak daha fazla bakıma ihtiyaç duyar ama bu durum büyük çocuğun gözünde "annem-babam artık beni sevmiyor" şeklinde algılanabilir. Bu nedenle;
- Büyük çocuğun duyguları ciddiye alınmalı ve ona anlayışla yaklaşılmalıdır.
- “Sen artık abisin/ablasın, büyüdün” gibi cümleler yerine, onun da ilgiye ihtiyacı olduğu kabul edilmelidir.
- Büyük çocuk, kardeşinin bakımına küçük sorumluluklarla dahil edilerek, dışlanmadığını hissettirilmelidir.
Kardeşler Arasında Adalet Duygusu Sağlanmalı
Çocuklar, ebeveynlerinin adil olup olmadığını çok iyi gözlemler. Bir çocuğun diğerine göre daha fazla ilgi veya ödül alması, kıskançlık duygusunu pekiştirir. Bu nedenle;
- Kurallar ve ödüller her iki çocuk için de eşit olmalıdır.
- Yaşlarına ve gelişim seviyelerine göre beklentiler belirlenmelidir.
- Tartışmalar veya anlaşmazlıklar durumunda taraf tutulmamalı, her iki çocuk da dinlenmelidir.
