Uzun bir zamandır çevreyi gözlüyorum da, bakıyorum insanların üzerinde bir miskinlik, bir yorulmuşluk hissediyorum.
Güler yüzlü insanlar azaldı, mutsuz suratlar çoğaldı... İnsanların üzerine bir "atalet" çökmüş, çaresiz, umarsız...
Atalet kelimesinin anlamı, tembellik, miskinlik, hareketsizlik, eylemsizlik, durağanlık vs. gibi...
Yürürken kafalar önde, selam vermeye üşenir halde, hasret kaldık bir güler yüze, bir tatlı söze...
Düşünüyorum da insanlar neden böyle oldu diyorum...
Tamam, yaşamın yükü ağır, gelir giderden az, ekmek aslanın ağzında değil midesine inmiş, geçinmek zor...
Bir de bahar yorgunluğu çöreklenmiş insanların üzerine ki sorma...
Malum maddi imkansızlıklar miskinliğe yol açar, amaçsız bir yorgunluk çöker insanın üstüne amma velakin her şeye rağmen yaşamı güzelleştirmek, güleç bir yüzle güne günaydın ile selamlaşarak başlamak günü keyifle sürdürmek elimizde...
Bırakıp kurtulalım bu potansiyel kötümserlik ve tembellikten..
Kaldırıp kafamızı bakalım etrafa neler oluyor neler bitiyor, ömür gidiyor...
Neyzen Tevfik demiş ki:
Hayat, çatlak bardaktaki suya benzer.
İçsen de tükenir içmesen de.
Bu yüzden hayattan tat almaya bak.
Çünkü yaşasan da bitecek yaşamasan da…
Ah "atalet" abla ne yaptın sen insanlara...
Hiç kimseye, hiçbir şeye ön yargılı olmadan bakın ve düşünün neler kaybettik, neler kaybedeceğiz...
Mesela;
Mallarımız arttı, keyfimiz azaldı.
Daha büyük evlerde kalıyoruz ama daha küçük ailelerde yaşıyoruz.
Konforumuz arttı, zamanımız daraldı.
Uzmanlıklar arttı ama sorunlar çoğaldı.
İlaçlar çoğaldı, hastalıklar arttı.
Az kitap okuyor çok televizyon seyrediyoruz.
Para kazanmayı öğrendik de har vurup harman savurmaktan vazgeçmedik...
Hayata yıllar ekledik, yıllara hayat katamadık.
Ay'ı geçtik Mars'a kadar gidip dönmeyi biliyoruz fakat komşumuza geçmek için karşıya geçmiyoruz.
Uzayın derinliklerine ulaştık ama ruhun derinliklerine inemiyoruz.
Havayı temizledik, ruhları kirlettik.
Atomu parçaladık da, ön yargılarımızı yıkamadık.
Acele etmeyi öğrendik, sabırlı olmayı asla.
Tanıdıklar çoğaldı, dostlar eksildi.
Yani kısaca;
Çabalar arttı ama mutluluklar azaldı...
Doğru mu, yoksa yanlış mıyım ha ne dersiniz...
Gülümseyin o zaman, bazen öyle güzel gülüyorum ki, ben bile gerçekten mutlu olduğumu sanıyorum, nasıl ama...
Sevgiyle kalın....