n Yarım asrı geçen
n
n ömrümde, çılgınlar
n
n gibi eğlenilen
n
n hiçbir yılbaşı
n
n gecesine katıldığımı hatırlamıyorum...
n
n Çocukken yılbaşı akşamlarında
n
n rahmetli annem
n
n mısır patlatır,
n
n rahmetli babam da
n
n tombalada
n
n bize eşlik ederdi...
n
n Birinci çinko,
n
n ikinci çinko,
n
n derken tombala...
n
n Yılbaşı gecesi,
n
n kar yağmasını
n
n beklerdik...
n
n Çünkü, lapa lapa
n
n yağacak o kar;
n
n yılbaşı gecesinde,
n
n Allah ın bize armağanıydı...
n
n Öyle inanmıştık...
n
n Ne güzel günlerdi,
n
n o günler...
n
n Anadolu nun
n
n zengini ile fakirinin
n
n yeni yıl kutlamasında
n
n aşırı bir fark
n
n olmazdı...
n
n O zamanın
n
n zengini,
n
n mal çokluğuyla
n
n değil, gönül tokluğuyla
n
n bilinen
n
n insandı...
n
n Göz hakkı
n
n hassasiyetinde,
n
n yediğini içtiğini
n
n aleni biçimde
n
n belli etmezdi...
n
n Çöpten
n
n anlaşılmasın diye de
n
n poşetler özenle
n
n bağlanırdı...
n
n Şimdiye bakıyorum da
n
n o kalite farkını
n
n arıyorum...
n
n Eğlenmek
n
n herkesin hakkı elbette...
n
n Ama o ihtişamlı,
n
n kuş sütü eksik
n
n masalarda
n
n kasıla kasıla görüntü
n
n verirken;
n
n memlekette
n
n bir ekmek parası
n
n için avuç açan
n
n insanların
n
n bu manzara
n
n karşısında
n
n hissiyatlarını
n
n düşünmek gerekmez mi?..
n
n Biri yer, biri bakar
n
n misali...
n
n Kimsenin özel
n
n hayatına
n
n biçim vermek
n
n gibi bir niyetim yok!..
n
n Amacım;
n
n bizi biz yapan
n
n değerleri bir kere
n
n daha hatırlatmaktı...
n
n Yanlışım varsa,
n
n bağışlayın!..
n
n Yeni yılda,
n
n dünyanın her yerinde
n
n yaşadıkları dramlarla
n
n inim inim inleyen
n
n bütün insanların
n
n acılarının son bulmasını
n
n Allah tan diliyorum...
n
n
n
n
n
n
n