Kılıçdaroğlu Samsun’daydı.
Cumhuriyet Meydanı’nda konuştu.
Soldan sağa.
Sağdan sola.
Aşağıdan yukarıya.
Yukarıdan aşağıya.
Nereden bakarsanız bakın.
Bu ay içinde gelen Ahmet Davutoğlu’nu da solladı.
Kendisini de.
Coşku bir yanda.
Heyecan bir yanda.
Umutlandı.
Umutlandırdı.
Davutoğlu mitingini de.
Kılıçdaroğlu mitingini de izleyenlerdenim.
Her iki mitingi aynı kişilerle izledim.
Davutoğlu’nu yüzde 100 solladığını iddia edenler de oldu.
Yüzde 70 diyenler de.
Osman Kara’ya göre yüzde 60.
Bana göre de öyleydi.
Taşıma yoktu.
Çevre il ve ilçelerden gelenler de.
Buna rağmen bunca insanı o meydanda toplamak, kolay olmasa gerek.
CHP teşkilatlarının çalışmasıyla değil.
Toplananları meydana sürükleyen farklı bir şey vardı.
Mesaj vermeye çalıştılar.
Alındı da mesaj.
Gerek Davutoğlu ve gerekse Kılıçdaroğlu mitinglerini kıyaslamak gerekirse.
Davutoğlu konuşurken, meydanı terk edenler hayli fazlaydı.
Kılıçdaroğlu konuşurken, meydanı terk edenler olmadığı gibi akın edenler vardı.
Davutoğlu daraltılmış meydanda konuştu.
Kılıçdaroğlu genişletilmiş meydanda.
Sık sık sözleri kesildi.
Seni anlıyoruz, dercesine coşkuyu doruğa taşıdı.
CHP’nin bu mitingi, bana 70’li yıllardaki Bülent Ecevit mitinglerini anımsattı.
Beş milletvekili çıkardığı dönemleri de.
Kısacası; CHP’nin Samsun harmanı 45 yıl sonra da olsa görünürde çok iyi.
Ya danesi?
Onu 7 Haziran’da hep birlikte göreceğiz.
Gerçi görünen köy kılavuz istemez ama!
Haydi hayırlısı.
