Ne oldu, bize böyle?..
Hani, Komşusu açken,
tok yatan bizden değil di...
İhtişamlı hayatlarının
içinde fakir fukaraya
kapılarını kapatan,
onların feryatlarını
duymayan
ve görmemezliğe
gelenler
kimler?..
Atalarımız,
İyilik yap denize at,
balık bilmezse halik bilir
sözünü boşuna dememiş ya!..
Değerlerini unutanlara;
yazarı bilinmeyen
ve yıllar önce bu köşede yayınladığım
öyküyle bir hatırlatma
yapmak istiyorum...
* * *
Howard, yoksul bir ailenin çocuğuydu ve okul giderlerini karşılamak için kapı kapı dolaşarak eşyalar satıyordu.
O gün, hiçbir şey satamamıştı ve karnı da çok açtı. Bundan sonra çalacağı ilk kapıdan yiyecek bir şeyler istemeye karar verdi. Kapıyı açan sevimli genç bayanı görünce utandı. Yiyecek bir şeyler yerine “Affedersiniz, bir bardak su rica edebilir miyim?” diyebildi yalnızca.
Genç bayan, çocuğun aç olabileceğini düşünerek kocaman bir bardak süt getirdi ona. Çocuk, sütü yavaş yavaş içine sindirerek içtikten sonra: Çok teşekkür ederim, borcum ne kadar?” diye sordu genç bayana. Genç bayan, Borcunuz yok” diyerek, yüzünde sıcak bir gülümsemeyle devam etti; Annem, gösterdiğimiz şefkat ve nezaket karşılığı olarak asla bir bedel ödenmesini beklemememizi öğretti bize” dedi. Çocuk: O halde çok teşekkürler, yürekten teşekkür ederim size” dedi.
Howard Kelly, evin önünden ayrıldığı zaman, kendisini yalnızca bedensel olarak değil, ruhsal bakımdan da güçlü hissediyordu.
Yıllar sonra genç bayan, çok ender rastlanan bir hastalığa yakalanmıştı. Yöredeki doktorlar çaresiz kalınca, hastalığı ile ilgili araştırmalar yapılması için onu büyük kente gönderdi.
Dr. Howard Kelly, konsültasyon yapması için çağrıldığı hastanın hangi kasabadan geldiğini duyunca heyecanlandı. Artık genç olmasa da yıllar önce kendisine sevgiyle yaklaşan bayanı ilk gördüğü anda tanımıştı ve onun yaşamını kurtarmak için elinden geleni yaptı.
Uzun süren tedaviden sonra bayan sağlığına kavuştu. Dr. Kelly, denetlemesi için önüne getirilen faturaya şöyle bir baktı ve üstüne bir şeyler yazarak zarfın içine koydu ve hasta bayanın odasına gönderdi. Kadın elleri titreyerek aldı zarfı eline. Açmaya korkuyordu… Hastane faturasını asla ödeyemeyeceğini ve geri kalan yaşamı boyunca bu faturayı ödemek için çalışacağını biliyordu. Sonunda zarfı açtı ve faturaya iliştirilmiş bir not dikkatini çekti. Kâğıtta şunlar yazılıydı: Hastane giderlerinin tamamı, bir bardak süt karşılığı ödenmiştir.
* * *
Bugününüz dünden daha iyi olsun. Sağlıklı ve huzurlu günler dileğiyle...
