Hani; halk arasında söylenen, 'Öğrenmenin yaşı yoktur' diye güzel bir söz vardır ya… Ben; buna katılmakla birlikte, bazı şeylerin de belirli bir yaştan sonra daha güzel idrak edildiğine inanıyorum. İşte onlardan bazıları:
5 Yaşında… / Anne ve babamın birbirlerine bağırmalarının, beni ne kadar korkuttuğunu öğrendim.
7 Yaşında .../ Meşrubat içerken gülersem, içtiğimin burnumdan geleceğini öğrendim.
12 Yaşında .../ Bir şeyin değerini anlamanın en iyi yolunun, bir süre ondan yoksun kalmak olduğunu öğrendim.
13 Yaşında .../ Annemle babamın el ele tutuşmalarının, beni daima mutlu ettiğini öğrendim.
15 Yaşında .../ Bazen hayvanların, kalbimi insanlardan daha fazla ısıttığını öğrendim.
18 Yaşında .../ İlk gençlik yıllarımın keder, şaşkınlık, ıstırap ve aşktan ibaret olduğunu öğrendim.
24 Yaşında .../ Aşkın, kalbimi kırabileceğini ama buna değer olduğunu öğrendim.
33 Yaşında .../ Bir arkadaşı kaybetmenin en kestirme yolunun, ona ödünç para vermek olduğunu öğrendim.
36 Yaşında .../ Önemli olanın başkalarının benim için ne düşündükleri değil, benim kendi hakkımda ne düşündüğüm olduğunu öğrendim.
38 Yaşında .../ Eşimin beni hala sevdiğini, tabakta kalan iki elmadan küçüğünü almasından öğrendim.
41 Yaşında .../ Bir insanın kendine olan güveninin, başarısını büyük oranda belirlediğini öğrendim.
44 Yaşında .../ Annemin, beni görmekten her seferinde sonsuz mutluluk duyduğunu öğrendim.
46 Yaşında .../ Yalnızca minik bir kart göndererek bile birinin gönlünü aydınlatabileceğimi öğrendim.
49 Yaşında .../ Herhangi bir işi yaptığımdan daha iyi yapmaya çalıştığımda, o işin yaratıcılığa dönüştüğünü öğrendim.
50 Yaşında .../ Sevgi, evde üretilmemişse, başka yerde öğrenmenin çok güç olabileceğini öğrendim.
53 Yaşında .../ İnsanların bana, izin verdiğim biçimde davrandıklarını öğrendim.
55 Yaşında .../ Küçük kararları aklımla, büyük kararları ise kalbimle almam gerektiğini öğrendim.
64 Yaşında .../ Mutluluğun parfüm gibi olduğunu, kendime sürmeden başkalarına veremeyeceğimi öğrendim.
70 Yaşında .../ İyi kalpli ve sevecen olmanın, mükemmel olmaktan daha iyi olduğunu öğrendim.
82 Yaşında .../ Sancılar içinde kıvransam bile başkalarına baş ağrısı olmamam gerektiğini öğrendim.
90 Yaşında ... / Kiminle evleneceğin kararının, hayatta verilen en önemli karar olduğunu öğrendim.
95 Yaşında .../ Öğrenmem gereken daha pek çok şeyler olduğunu öğrendim…/ Ve son söz:
Dün sabaha karşı kendimle konuştum / Ben hep kendime çıkan bir yokuştum / Yokuşun başında bir düşman vardı / Onu vurmaya gittim kendimle vuruştum .../ Özdemir Asaf …
Yüce Atatürk'ün ışığıyla aydınlanan ve yolunda ilerleyen bir Türkiye'de yaşanılacak güzel günler dileğiyle…
Hoşça kalın… Dostça kalın…
