Türk-İş Genel Başkanı Salih Kılıç, Samsundan yaptığı çağrıda,
işçi sendikaları konfederasyonlarına Birleşin dedi...
Kılıç, gelecekteki yok olma kaygısıyla böyle konuşmuştur ve haklıdır...
Sendikal hareketlerin en güçlü olduğu dönemlerin geride kalmasının yegane nedeni, devlet işletmelerinin birer birer özelleştirilmesidir...
Yani, en büyük işveren devlet, elindeki işletmeleri çıkarmayı sürdürdükçe, aynı oranda sendikalar zayıflamış, sesleri cılızlaşmıştır...
Şimdi memur sendikaları revaçta...
Onların da işvereni devlet...
Önümüzdeki süreçte, memurları bekleyen akıbet,
işçilerden farklı olmayacaktır...
Kılıçın kaygısı işte bu yüzdendir...
Birleşme sözcüğünü,
Küçük olsun, benim olsun zihniyetiyle
bir makam elde etmiş olanların
algılayabileceğini sanmıyorum...
Çünkü, onlar günü kurtarmanın peşinde...
Siyasi partilerde durum farklı mı?..
Merkez sağda birbirine benzeyen onca parti var,
birleşebiliyorlar mı?..
Aynı şey sol için de geçerli...
Temel söylemleri aynı partiler,
tabandan gelen dayatmalara
rağmen niye birleşemiyor?..
Çabalara aldanmayın, istekli görünen de aslında razı değil...
Özel sektöre bakalım...
Aynı işi yapan küçük işletme sahipleri,
büyüklere karşı rekabet şanslarını
artırmak için Birleşme sözcüğünü kullanabiliyor mu?..
Hepsi teker teker aradan çıktıktan sonra,
ahlar vahlar işe yaramıyor...
Türk-İş Genel Başkanı Salih Kılıç,
Birleşme çağrısında bulunduğunda,
diğer işçi konfederasyonlarının genel başkanlarının
soracağı soru, Hangi çatıda birleşeceğiz? olacaktır...
Bu sorunun aslı, Genel başkan kim olacak? tır...
Türk insanının Birleşme sözcüğünden
ne anladığı sosyolojik olarak
incelenmelidir...
Acaba, Birleşme sözcüğü, Çiftleşme yi çağrıştırıyor?..
İçgüdüsel tepki bu yüzden mi?..
Gerçekten merak ediyorum...
Aynı fikirde, aynı inançta ve aynı mücadelenin
içinde olanlar neden bir araya gelemezler ya da getirilmezler?..
Bölüp ve parçalanmadan hiçbir şey yutulmuyor...
Hala farkında değil misiniz?..