El uzatanları kucaklamak...
               Aç açık kalanların karınları doyurmak...
                Misafirleri gönül sofralarında ağırlayabilmek...
                Şefkat ve merhamet duygularının depreştiği.
                Hizmetin karşılıksız yapılanı mutlu ediyor insanı.
                Deprem insanları zorunlu evinden ocağından uzaklaştırdı.   
                Ülkenin dört bir tarafı muhacirlerle doldu taştı.   
                Hicret edenler Ensarlarıyla yan yana.     
                Kendini sokakta bulanlara eller uzatılırken.  
                Bu güzellikler bugünlerin tesellisi.
                Kendine geçici barınak arayanlara kapılar açıldı.   
                Yardıma ülkemin tüm insanı gönüllerini açtı.    
                Bölge önemli sayıda göç verirken, görüyoruz ki herkeste ayrı bir heyecan.     
                Muhteşem dayanışmanın tarifi yok.  
                Bu duruşu sergileyenler bile kendilerine hayret ediyorlar.
                Milletin içinde saklı yardımlaşma fayı harekette.
                Adeta biz bize yeteriz mesajı.  
                Mekke'de zulüm gören Müslümanlara Medine halkı bağrına basmış onların hizmet eri olmuşlardı adeta.
                O günlerin benzeri günümüz Türkiye'sinde.
                Evlerini depremzedeye açanlar bırakın kısa süreli misafir etmeyi, mağdur insanların ihtiyaçlarını karşılamak için sıraya girmişler. 
                Bu hasleti başka milletlerde görebilmek zor.  
                Toplum bilimciler bu ruh karşısında şaşkınlıklarını dile getiriyor.
                Umutların bir anda nasıl yerle yeksan olduğunu üzüntüyle dinliyoruz.   
                Kırılan kolun kanadı olmak isteyenlerin kimi bölgede derman olmaya çalışıyor, kimileri şehirlerine kadar gelenleri en iyi şekilde ağırlamaya çalışıyor.   
                İnanılmaz dayanışma sosyoloji alanında adeta tez konusu.
                Kısa süreli Samsun'da ağırlanıp Malatya'ya dönen ailenin, kendisiyle dostluk kuran Samsunlu kişiye attığı mesaj ulaştı elime.
                'Canım ablam 1998 yılında babamı 2011 yılında annemi kaybettim. Bize onlardan başka kimse sizin gibi sevgi ve merhametle yaklaşmadı. Ailece kendimizi sizin yanınızda değerli hissettik. Bizim için koştunuz, bizim için yoruldunuz. Sizin gibi insanlar kitaplarda ve filmlerde olur diyordum. Gerçek hayatta hala sizin gibi sevgi ve şefkat dolu insanlar olduğunu bilmek ne kadar güzel. Rabbim sizi ve sevdiklerinizi bir ömür boyu bütün bela, musibet ve hastalıklardan korusun. Sizi Allah için çok sevdik. Bir anne şefkati ile yaklaştınız bize. Siz benim manevi annemsiniz. Birde yola giderken bize yolluk yaptınız. Her bir tanesi için Rabbim sizlerden razı olsun. Emeklerinizin karşılığını her iki dünyada versin.'
                'Ensar Olmada Yarışmak.'
                Bugünlerin en güzel duygusu.