Karadeniz Sahil Yolu, 10 yıllık bir serüven...
Siyasileri Yüce Divana götüren, müteahhitleri
hakkında söylentiler çıkarılan ve
doğa katliamı iddiasıyla çevrecileri
çileden çıkaran bir proje...
Arayan herkes, bir kusur
bulur elbette...
Ancak, bir de hayatını yollarda
geçirenlere sormak lazım Trabzondaki Armeniki,
Sinoptaki Ayancık yolunu...
Dağları geçit vermeyen
Karadenizli, neler çekti bu yollarda...
Daha düne kadar da Ordunun
Yalıköy rampaları...
Bitmek bilmeyen Fatsa-Perşembe Karayolunda
baş döndüren virajlar...
Hele bir de heyelan olursa...
Bayramın ilk günü; 3 bin 375 metre uzunluğunda Türkiyenin en uzun tünelinden geçtim...
Eskiden 45 dakikada Fatsadan Orduya binbir zahmetle ulaşırken, yeni
Bolaman-Perşembe Karayolu ile mesafe, saatte 90 kilometre hızla gidildiğinde 20 dakikaya düştü...
Yaklaşık 10 yıl önce yapımına başlanan ve resmi açılışı bu ay içinde yapılacak olan 27 kilometrelik bu yolda, toplam uzunluğu 4 bin 600 metreyi bulan 5 tünel ve 34 köprü bulunuyor...
Avrupa ülkelerinde gördüğümüz kalitede ışıklı trafik işaretleri ve
tünel içinde radyolu uyarılar...
Müthiş bir sürüş keyfi...
Bu yoldan giderken de, dönerken de aynı şeyleri düşündüm...
15 yıldır yapımı süren ve 300 milyon dolara tamamlanacak olan, uzunluğu ise 3 kilometreyi bulmayan Bolu Tünelini aklıma getirdim...
Ve bir karşılaştırma yaptım...
İçinde Türkiyenin en uzun tünelinin de bulunduğu 27 kilometrelik Bolaman-Perşembe Karayolu için 10 yılda 500 milyon dolar, Bolu Tüneli için 15 yılda 300 milyon dolar harcanmış...
Yapılan iş ortada, fark da...
Hep söylüyorum; bu devletten 3 yıl çalınmasın,
bizi kimse tutamaz!..
Karadeniz Sahil Yolunun başka bölgelerdeki projelerle ilgili eleştiriler bir yana, Bolaman-Perşembe Karayolu görülmeye değer...
Orduya geldiğimizi fark edemediği için Aaaa geldik mi? diyen annem
şöyle demişti:
Allah bu devlete çok versin!
Hasretleri bitiren yolları yapan mühendis, işçi, müteahhit ve her kimse
onları da unutmamak gerekir...
Allah onlardan da razı olsun!..