Nefes nefeseydi!
Atık kağıt toplama arabasını Kafenin önüne çekti. Hasır iskemleye ilişti. Terini sildi. Sehpa üzerinde duran gazeteye, gözü ilişti.
27 Mart 2019 tarihini gösteriyordu.
Gazeteyi eline aldı.
Başlığa baktı.
I T I
***
Sokak köpekleri aklına geldi nedense!
Parantez içini okumaya başladı.(International Theatre Institute)
Hiçbir şey anlamadı. Heceleyerek okumaya başladı:
'1948'de UNESCO tarafından Prag'da kurulmuş olan Uluslararası Tiyatro Enstitüsüdür. Bu kuruluş barış içerisinde, insanlar arasında dayanışmayı pekiştirmek, karşılıklı anlayışı artırmak, sahne sanatlarına yönelik insanların işbirliğini çoğaltmak ve uluslararası gelişmeyi artırmayı amaçlamıştır.'
Okumaya devam etti:
'Fırın açmayan ülkede insanlar aç kalır ölür ama tiyatro açmayan bir ülkede insanlar ruhen aç kalır, birbirini öldürür. İnsanoğlunu hoyratlıktan kurtarıp insanlık düzeyine çıkartmanın yolu tiyatrodan geçer.27 Mart Dünya Tiyatrolar Gününüz Kutlu olsun.' yazıyordu.
Başını sağa sola kıvratırken, yanına gelen garsona: 'Gazeteyi alım mı?' dedi.
'Eski gazete, alabilirsin.' dedi.
Garson elindeki çayı uzattı.
'İçmem.' dedi.
Gazeteyi alıp kağıt toplama arabasına basketbol topu gibi attı.
İki tekerlekli arabasının önüne geçerek, çekmeye başladı. Karşı caddeye geçerek, gözden kayboldu.
Garsona:
'Askıdan Çay verin insanlarımıza' dedim.
'Veriyoruz hocam.' dedi.
Teşekkür ettim.
***
Türkiye'mizde bir milyon ton atık kağıt, geri dönüşüme gidiyordu. Yarım milyona yakın insanımız atık kağıt toplama işinde çalışıyordu.
Zaruri ihtiyaçları karşılamadan, kültürel ihtiyaçlar giderilmiyordu!
Eğitim her yaşta şarttı!
***
Evet, nefes nefeseydi. Birden atık kağıt toplama arabası ile geldi. Hasır iskemleye ilişti. Sehpa üzerinde duran gazeteye göz gezdirdi. Gazete 27 Mart tarihini gösteriyordu. 27 Mart neydi?
Dünya Tiyatrolar Günüydü!
Kutlu olsun.
