n
n n Afyonkarahisar da mühimmat deposunun
n n patlaması sırasında sağ kurtulan herkesin bir öyküsü var...
n n Hepsi de ibretlik...
n n Tesadüf sözcüğü yaşananları anlatmada
n n kifayetsiz kalıyor...
n n O büyük patlamada sağ kurtulan
n n Samsunlu asker Emrah
n n Çakır ın babası emekli polis memuru Fevzi Çakır,
n n bir dostumla yanımdaydı...
n n Onu dinlerken, İşte kader bu dedim...
n n Dün gözyaşlarıyla Samsun da toprağa verdiğimiz
n n Şehit Kıdemli Astsubay Başçavuş Bedri Nayim,
n n bölük yazıcısı Emrah Çakır ın komutanıydı...
n n Emrah, yazıcıydı ama asıl mesleği veterinerlikti...
n n Mühimmat Bölüğü ndeki 3 koruma köpeğinin bakımıyla da o ilgileniyordu...
n n O gece; bütün milleti acıya boğan gece var ya...
n n Köpeklerden biri hastaydı. Kıdemli Astsubay Başçavuş Bedri Nayim, Emrah a Köpeklere bak dediğinde; o yemekhaneye ulaşmıştı bile. Üç dakika sonra meydana
n n gelen patlamayla yemekhanenin çatısı çöktü. Enkazın altından yine kendi imkanlarıyla çıktı.
n n Onunla birlikte bir kişi daha hayatta kalmıştı...
n n O da Emrah la otururken, aynı komutandan namaz için izin almış bir erdi...
n n Fevzi Çakır bunları anlatırken; gözleri doluyordu...
n n Onca vatan evladı şehit oldu, onca vatan evladı yaralandı...
n n Milletin bağrı yanıyor...
n n Bu duygu içinde; evladının kurtulabildiğine sevinebilmeyi
n n tarif edebilmek çok zor...
n n Allah ın verdiği canı Allah alıyor...
n n Ne bir nefes fazla ne bir nefes eksik...
n n Gerisi laf-ı güzaf...
n
