Akıl tutulması...

n Hepimizin güneş tutulması, ay tutulması konusunda az çok bilgisi vardır. Bu tabiat olayı bütün insanlığın ortak kabulüdür. Su nasıl yüz derecede kaynıyorsa, ister kabul edelim veya etmeyelim, bu deney ilmi bir gerçek. Bizim bu olayı sorgulamamız hiçbir şeyi değiştirmez.

n Sosyal ve toplumsal olayları sorgularken çağımız insanının en önemli eksikliği olayları ve nesnel bir durumu anlamaya çalışırken, yüzleşirken “akıl tutulması” na yakalanma şansı her zaman vardır. Yetiştiği değerler, toplumsal anlayışlar ve vicdan denen o en temiz terazi ölçümüz elimizden kaybolup gider; acımasız, merhametsiz, gaddar bir insan olup çıkarız çoğu kez. Bu bizim olmamamız gereken bir durumdur. Her ne kadar toplumdan topluma göre değişiklik gösterse de günümüz insanının en temel yanılsamasıdır bu durum.

n Hayalin gerçekliği aştığı durumların insanı rahatsız etmemesi, iyilik- kötülük, akıl-akılsızlık gibi kavramların yeniden gözden geçirilmesi gerekiyor. İnsanın gözünün önüne bile getiremediği bunca vahşet dünyada hükmünü sürdürmektedir. Oysa “Benim bir karıncaya ulu nazarım var.” diyen anlayış ve kültür hakim olmalıdır yeryüzüne.

n Her ne kadar acılar sürse de hiç kimse insanın akılsız olduğuna, aklını kullanmadığına inanmıyor. Buna rağmen “İnsana özgü olan hiçbir şey bana yabancı değildir.” diyen Montaigne, bir yandan insana özgü olan ve insan aklının almadığı bu korkunçluğa nasıl ulaşılmıştır diye sormaktadır.

n Günümüzde geçerli olan temel anlayış karşıt olanı kendisine dönüştürerek hükümranlığını sürdürmek şeklindedir. Oysa bu tekdüze bir anlayıştır. Bu anlayış insanın ve insanlığın yaşarken ölümü demektir.