İnsan yaşadığı sürece çevresindeki güzelliklerin farkına varabilmelidir. Olumlu şeyler düşünmeli; pozitif enerji yaymalıdır.
Yayılan bu pozitif enerji çoğalarak insanlara ulaşır. Bütün kötülüklerin temelinde karamsarlık, umutsuzluk yatar.
İnsan duyarlıysa ,toplumun imarı için bir taş koyabiliyorsa; yani bir işe yarıyorsa yaptığı bu çaba mutlaka hedefine ulaşacaktır. Hiçbir şey yapmadan sadece sorunlardan bahsetmek çözüme bir katkı sağlamıyor.
İnsanın duyarlılığı çok önemlidir. Yaşadığı çevreye yaptığı olumlu katkı inkar edilemez.
İnsanın hayat serüvenindeki arayışı çok mühimdir. Her şeyin bir sonu olduğu gibi yaşanan güzelliklerin de bir gün hayal olacağı bir gerçek .
"Arayış" adlı şiirimde :
Ruhunu kaybetti
Kentler
Çimento rengine büründü
Yüzler
Başka türlü kokuyor
Artık
Çiçekler
Güller
Nergisler
Karanfiller...
Yine "Neredesiniz" adlı şiirimde:
Kaybolmuş
Ruhsuz şehrin
Çimento kokan
Sokaklarında
İnsan ve insanlık arıyorum
Soruyorum
Kendime
Ve herkese
Neredesiniz?
Nüfusumuz her geçen gün artıyor . İnsanoğlu barınmak için betona mahkum ...
Yaşarken yeşile göz kırpmadan mutlu olma şansımız yoktur.Yoksa beton bizim ruhumuzu sünger gibi emer, bizi bitirir...
Yine de insana dair umutlarımızı muhafaza ederek seslenmeliyiz:
"Yolculuk"adlı şiirimde:
Gelen gitti
Giden gelmedi
Biz de onlar gibiyiz
Geldik, gideceğiz...