Aynaya baktım.
Bana bakıyordu.
Benden içerdeki ben, bana bakmıyordu!
Konuşuyordu.
***
-Şair missiniz?
-Değilim!
-Ama öyle diyorlar!
-Desinler!
-Ne yapıyorsun şiirde?
-Hiçbir şey; ya da çok şey!
-Nasıl yani?
-Şiirde İlhamımı yüreğimde taşıyorum… Ön iç sellikle uğraşıyorum… Güçlü imgeyi ele alıp sözcüğe, sözcüğü dizeye doğru değerlendiriyorum. Dizeyi oluşturunca; bu dizenin anlamı var mı diye soruyorum.
-Var mı?
-Varsa devam ediyorum.
-Sonra?
-Sonra, şiirin özgünlüğü ne? Tavrı ne? Çağrışımı var mı? Özgürlüğü içinde mi biçimde mi? Anlamlı mı? Estetik gerçekçiliği tam mı? Duygusu nedir? Aklı, beyin damarlarının ucunu açmış mı? Dize içindeki kelimenin diyalektik bağı etik mi? Özlü sözü tastamam mı? Sözün artı değeri var mı? Sözcük dizeye doğru giderken, şiir bütüne doğru gidiyor mu? İçeriğin niteliği ne? Dizilişleri duygudan; imgeden; akıldan geçerek, şiiri anlamlı tamamlıyor mu? Sesliliği ne? Ritmi ne? İmgenin içerisine doğru kelimeleri fazlalık olmadan koyabildim mi? Nesre düşmeden şiiri oluşturabildim mi? Biçimi ne? İç aksiyonu ne? Karakterli mi? Metaforları var mı? Sentaks durumu nedir? Söylemi ne? Bireysel mi? Soyut mu- somut mu? Ulusal mı? Gerçekçi mi? Evrensel mi? Semantiği mükemmel mi? Niteliği ne? Yansıması ne? Bilimsel mi? Dili mükemmel mi? Şiir bütüne varabilmiş mi? Aydınlatıcı olmuş mu? Yapıcılık var mı? Yalınlık, doğallık var mı? Mantıksal süzgeçten geçişi tamamlamış mı? Gelenek ile evrensellik arasındaki diyalektik ilişkiyi aşmış mı? Ruhunun ve bilincinin derinliklerinden gelerek, evrenselliğe ulaşmış mı? Has şiire giderken; şiir insandır. İnsanlığın duygularına tercüman olmuş mu? İşlevini tamamlamış mı? Şiirin özü insandır. İnsanın özü de şiir. Vesselam şiir has şiir olmuş mu?
(…)
***
- Daha sonra?
-İlk çağ şiirlerinden; asırları aşarak, destanlara, destanlardan, halk şiirine, divana, divandan heceye, heceden, serbest şiire, serbest şiirden, çağdaş şiire, çağdaş şiirden özgün olarak evrenselliğe geçtin mi?
-Bilemem!
-Çağdaş şiirden evrenselliğe vararak has şiiri ürettin mi? Ürettinse has şiire gidiyorsun demektir. O halde bugün Marsa inmesen de olur.
-Ya ne olur?
-Şiirin halkın dilinde olur. Söylenir, yazılır olur. Haz verir. O zaman 'şair' olmuşsun demektir.
-Hım!
***
Evet, aynaya baktım.
Bana bakıyordu.
Benden içerdeki ben, bana bakmıyordu!
Susuyordu.
-Şairim şiirini söyle!
