n “Her şeyin ta tepesine çıkmak iyi şeydir, ama tepeler ıssızdır, soğuktur, ebedi karlarla kaplıdır”.
nn İnsan sosyal bir varlıktır. Yalnız yaşayamaz. Yalnızlık Allah’a mahsustur. Ama yine de istese de istemese de bazı insanlar yalnız kalmaya mahkûmdur. Çünkü yaratılıştan getirdiği zekâsı, kabiliyeti ve mizaç ve karakter yapısı o kadar sağlam ki sanki yalnız yaşamak için yaratılmışlardır.
nn Yaradılışı ve zekâsı farklı dedim. Az da olsa her toplumda böylelerine rastlamak mümkündür. Normal insan için olan istek ve davranışlar onların yaşamında yoktur. Onlar bazen iyi bir devlet adamı, bazen dünya çapında bir edebiyatçı, bazısı iyi bir asker; bazısı da iyi bir dava adamı. Kendini milletine adayarak adeta kahramanlaşır. Zor zamanlarda ortaya çıkarlar. Mıknatıs gibi bütün toplumu biraraya getirirler. Yaşadığı topluma hatta bütün insanlığa katkıları olur. Bu kadar çok meziyetleri vardır. Fakat insandır. Et ve kemikten yaratılmıştır. Onun da duyguları vardır. “Ağaçların, çiçekler gözü, kuşlar dilidir” sözü çok doğru söylenmiştir. Bu kadar güçlü olan insanlar, bazen bir güzellik karşısında teslim olur.
nn “Yokluğun cehennemin öbür adıdır, üşüyorum, kapama gözlerini…” demiştir Ahmet Arif.
nn Demek ki ne olursak olalım önce insan olmak zorundayız. Çünkü insanız. İnsan olabilmek ve öyle kalabilmek çok zor...
nn Hayat, zorluklarla doludur. Hele de zirveye çıktıkça soğuk ve yalnızlık başlar. İnsan nerede olursa olsun; bir dosta, bir arkadaşa gereksinim duyar. Yalnızlık acı verir insana.
nn Bütün bunlara rağmen, insan yazgısında ne yazılıysa onu yaşar.
nn “Fırtınanın şiddeti ne olursa olsun, martı sevdiği denizden asla vazgeçmez.
nn ÖMER PAMUK
n
