Ben babamı bir babalar gününde kaybettim. Yani ben babalar gününde babasız kaldım. O son babalar gününde babamın ellerini bir daha öpemedim. Babalar gününde babasını sabaha karşı hastane morguna koyan bir evlat olmak canımı çok acıtıyor. Ben babamı son kez teninin sıcaklığı soğumadan babalar gününde görevli morga götürürken gördüm. 16 Haziran 2019'da babalar gününde babam Ahmet Hamlı sessizce aramızdan ayrıldı. Ne ilk ,ne de son babalar gününde babasız kalan ben değildim. Benden öncede, benden sonra da babalar gününde babasız kalan birileri hep oldu. Bir evlat için hangi yaşta olursa olsun babalar gününde babasız kalmak ,baba acısının ikiye katlanması demektir.
Elbette her babanın acısı evladı için büyüktür. Herkes için babasız kalmak büyük bir acıdır. Baba hangi yaşta ,hangi tahsilde, hangi makamda olursa olsun babadır. Baba her yaşın ,her tahsilin ,her makamın önündedir. Babasız kalmak büyük bir güç kaybıdır. Bir babanın gücü ,bir evladın gücünün daima önündedir .Bunu anladığımız zaman ne yazık ki babasız kaldığımız , o canımızın çok acıdığı zaman dilimidir. Babasız kalmak nedir, bunu en iyi babasız kalanlar bilir? Keşke babalarımız yanı başımızda iken onun kıymetini bilenlerden olabilsek. Baba demek herşey demektir. Babalarımızın varlığı gücümüzün öz kaynağıdır. Babalar gününde babasız kalmak nedir bilir misiniz? Babalar gününde babamı kaybetmek benim için gerçekten ağır bir sınav oldu. Ben babamı babalar gününde kara toprağın kara bağrına kendi ellerimle bırakırken ne kadar zorlandığımı kim bilebilir? Defin sırasında bizleri yalnız bırakmayan oğlum, eşim akrabalarımız ,dostlarımız ve babamı sevenler acımıza ortak olmak için yanımızdaydı. Ama hiç kimse ateşin düştüğü yürekler kadar yanmadı. Baba benim babamdı ,baba acısı da benim sol yanımı yaktı. Benim sol yanım yanarken, benim hissettiklerimi benim gibi kimse hissedemez. Babalar gününde babası hayatta olanlar babalarına koşarak giderken ,canımın çok acıdığını ,babamı çok özlediğimi nasıl saklayabilirim. Babalar gününe babasız girmek içimi yakıyor. İçim yanarken nasıl sevinebilir mutlu olurum. Babalar gününde babasız hem hüzünlü ,hem de mutsuzum. Zannedilmesin ki , hayatta olmayan babalarımızın yeri doldurulabilir. Daha kaç babalar gününe babasız gireceğim bilmiyorum. Ama bundan böyle benim her babalar gününde içim biraz daha çok yanacak. İçim yanarken ,canım acırken ben hep babamı özleyeceğim.
Benim babam Ahmet Hamlı namuslu ve dürüst bir adamdı. Hanları ,Apartmanları, yazlıkları ,otomobilleri yoktu, bankada da parası yoktu. Hiç kimseye de muhtaç ve borçlu hayata gözlerini yummadı. Arkasından küfrettirmedi. Babam tertemiz bir adamdı. Kimine göre sinirli ve hırçındı. Kimseyle alıp veremediği olmadı, işte o adam benim babamdı. Mahallede terziydi. Terzi Ahmet benim babamdı. Hayatı boyunca iğne ile kuyu kazdı. İki evlat yetiştirdi. İki evladından birini vatana şehit verdi. Yaşamının son 27 yılını şehit evlat acısı ile geçirdi. Yanında kimse yoktu hep yalnızdı. Ne çektiği acıları nede yaşadığı yoksulluğu kimseyle paylaşmadı. O hep iğne ile kuyu kazdı .İğne ile kuyu kazmak nedir bilir misiniz? İğne ile kuyu kazmak alın teri dökmek, çalmadan, çırpmadan yaşamaktır. Bize haram yedirmediği için babama teşekkür ediyorum. Babalar gününde bizi babasız bırakan babamı rahmet ve minnetle anıyorum. Biliyorum babamda babalar gününde bizi babasız bırakmayı istemezdi ama kader böyle yazılmış. Tüm babalarımızın babalar gününü kutluyorum.
