Hayat,
Gün ışığı çimenlerin üstüne düştüğünde
Nasıl görünür,öyle olmalı…
Bir bebeğin doğduğunda pembe dudaklarındaki 'agu!'su,
Bu sesle kıvanç duyan yorgun bir annenin yüzündeki tebessüm,
Ve babanın şaşkın telaşı gibi…
'Anne!' dedi,yok 'baba!'demiştir atışması kadar rekabetçi…
İlk gülüş, ilk söz,ilk adım…gibi onur verici …
Kaplanan okul defterleri,hazırlanan beslenme çantalarının
Sınavlara girerken ya da çıkışta,
Kapı önlerinde bekleyen anne –babaların heyecanı
Büyüklerin okuduğu dualar gibi olmalı hayat…
Hayat,
Potaya topu attıktan sonra
İki elinle çembere asılıp salınmak
'Gool!' diye bağırmak gibi olmalı mesela…
Okula giderken
Veya mezun olunduğunda
Yüzdeki başarma duygusu kadar temiz ve mağrur …
Hayat,
Büyüklerin her eli öpüldüğünde
'El öpenlerin çok olsun,
Okuyasın ,büyük adam olasın!'temennisi kadar
'Allah korusun,
Hayırlı tezkereler,
İnşallah mürüvvetini de görürsünüz' dileklerindeki ihtiyat gibi olmalı…
Hayat,
Ömür yettiğinde
Çocuklarının büyüklerini ebediyete uğurlayıp
Ardından dostlarıyla onları iyilikle yad ettiği biçimde
Son bulmalı…
Aksine bir işleyişe herkesin itirazı olmalı…
Alpaslan ÇEPNİ
