n

n
n İstanbul un orta yerinde Gaziosmanpaşa da 11 Aralık 2012 günü genç bir polis şehit edildi. Terörist kadın arkasından yaklaşıp o polisi şehit ederken onun da bir insan olduğunu düşündü mü acaba? Bir insana kıymak bu kadar kolay olabilir mi? Ne acıdır ki, o tetiği çeken el daha önce Trabzon da bir gösteride polis tarafından linç edilmekten kurtarılmış. Şimdi ise o kurtarılmanın bedeli başka bir polise ölüm olarak döndü.
n
n Trabzon daki polis, terörist kadını kurtarırken hem polis hem de insan olarak yapması gerekeni yaptı. Ama terörist kız İstanbul un orta yerinde acımasızca polis memuru Mücahit Daştan ı şehit ederken, Trabzon da kendisini kurtaranın bir polis olduğunu hiç düşünmedi. Oysa düşünmesi gerekirdi. İnsan olmak, bütün insanların yaşam hakkına saygı ile olur. Neye göre insan haklarına saygılıyız? Polis şehit ederken, kadın terörist o polisin en temel insan hakkının yaşam hakkı olduğunu şüphesiz birçok insandan çok daha iyi biliyordu. Buna rağmen o tetiğe dokundu. Terörist bayan aslında bir polisi değil, bütün insanlığı katletti. Her katliam insanlığa karşı işlenmiş utanç verici bir suçtur. O polisi şehit etmek şimdi o kadın teröriste ya da başkalarına ne kazandıracak? Şundan herkes emin olsun ki, o polisin en başta annesi o kadın teröriste kalan ömrünce lanet edecek. Yine o şehit polisin eşi karnındaki bebeği ile birlikte o kadın teröristin rüyalarına girecek. Hiçbir ceza, o kadın terörist için bundan daha ağır olabilir mi?
n
n
n
n Bir insanın canavarlaşması, bir insanın ruhunu başkalarına teslim etmesi teröristliktir. İnsan bu yola girmeden, sokak ortasında hiç tanımadığı başka bir insana acımasızca kıyar mı? Mesleği polislik olduğu için hedef seçilen Mücahit Daştan her şeyden önce bir insan ve bir babaydı. Ona kurşun sıkmak, hem de arkadan yaklaşıp savunmasız bırakmak tam anlamıyla bir insanlık suçu ve yaşam hakkının gasbıdır. Bu eylemi savunmak, bu eylemle övünmek insanlığa bir fayda sağlamaz. Üstelik bir kadının böyle bir katliamı yapması çok daha vahim, çok daha üzüntü verici. Çünkü bütün kadınlar bir çiçek kadar nazik bir anne kadar şefkatlidir. Onların böyle bir yolu seçmesi büyük bir kayıptır. Ama terörün hiçbir insan yüzü yok ki! Acıması, şefkati olmayan teröristin, insanın yaşam hakkına saygısı olur mu? O tetiğe acımasızca dokunan el hangi el olursa olsun, önce Ben de bir insanım, insan insan kıyar mı sorusunu kendisine yöneltmeli ki, bu katliamlar yaşanmasın. Ne yazık ki, yaşamın bu noktasında polisin insan olduğunu düşünmeyen o el tetiğe dokunabilmiştir. Oysa ki o polis hepimiz gibi bir insandı. Annesi, babası, hamile eşi ve bir çocuğu vardı... Kadın terörist onu acımasızca şehit etti. Bu durum, bir insanın en temel hakkı olan yaşam hakkının hiçe sayılması anlamındadır. Bunu görmezden gelmek teröre razı olmaktır. Eğer tepkisiz ve duyarsız kalırsak bu şehitler bitmez. Bir kadın terörist bir toplumu teröre razı edebilir mi?
n
n
n
n Polis şehit ederken, keşke o tetiğe dokunan el kendisinin de insan olabileceğini, insan olduğunu hatırlasaydı, şimdi o polis hayatta olurdu. Üstelik kendisi de insanca yaşamaya devam eder, ne annesi ne de başkası onun için üzülürdü. Ama olmadı...
n
n
n
n Şehit polisimiz Mücahit Daştan a Allah tan rahmet, yakınlarına ve milletimize sabır diliyorum. Nur içinde yatsın...
n
n
n
order abortion pill redirect where can i buy abortion pills