Arife günü Ramazan ve Kurban bayramını müjdeleyen çok özel bir günün adıdır. Arife günü her evde ,her ailede, her insanda farklı bir telaştır.Kimi memleketinde ,kimi tatil beldelerinde ,kimi de bulunduğu yerde bir koşuşturma yaşar.O koşuşturmanın arasında şehitliklere koşan şehitlerin yakınları ; anneler,babalar,eşler,çocuklar,kardeşler şehitlikleri doldurur .
Şehitlikler Arife günü normal zamanlardan daha kalabalık olur. Şehitlikte arife günü demek hüzün demektir. En çok da şehit annelerinin hüznü demektir. Elbette şehitler bütün yürekleri yakar ama hiçbir yürek şehit annelerinin yanan yüreğini geçemez. Buz gibi bir mezar taşına sarılan o baş tacı şehit annelerimizin hüznü bütün şehitlikleri doldurur. Saçının bir teline dokunmaya kıyamadıkları biricik evlatlarının mezarı başında olmak kolay değildir. Bir şehit yakını olarak öyle anneler tanırım ki hastalıktan ,yorgunluktan,yaşlılıktan,evlat acısından hayata tutunacak mecali kalmamıştır ama arife günü mutlaka şehit evladının yanına gelir. Evladının buz gibi mezar taşına dokunur,onunla konuşur,onunla dertleşir,onunla hüzünlenir. Yüreği buruk,canı tezdir kimseye belli etmez.Şehit annesi olmanın buruk bir gururu ile başı diktir. İşte o acılı anneler sadece şehitlerimizin annesi değil hepimizin annesidir. Arife günü şehitlikte hüznün içinde hayata tutunan mecali tükenmiş o annelerden biriside Bedriye annedir.O anne, şehidimiz annesinin mavi gözlü paşası astsubay İlhan Hamlı'nın annesi , hemde benim annemdir.Siz hiç şehit annesi oldunuz mu? Siz hiç şehit kardeşi oldunuz mu? Benim annem 26,5 senedir şehit annesi …Dile kolay tam 26,5 senedir Samsun asri mezarlıktaki şehitliğe koşuyor. Kar demiyor, güneş demiyor ,hastayım,yorgunum,işim var demiyor.Yüreğindeki acıyla ,hasretle büyük bir fedakarlıkla şehidine koşuyor. Şehitlikte bir şehit annesi gördüğünüzde hiç o annenin yerine kendinizi koydunuz mu? Arife günü saatlerce şehit evladının başında dua okuyan ,evladı ile konuşan, buz gibi mezar taşına evladım diye dokunan o annenin yüreğinde hissettiği acıyı,hüznü hiç hissettiniz mi? Biliyor ki bu bayramda gelmeyecek evladı .Evladı askerdi (astsubay) ,gurbet kuşuydu mutlaka arife gününden gelip annesini sevindirir ,nöbette ise telefon açar sesini duyururdu annesini mutlu ederdi. Arife gününden gelip sevindirmeyecek, bayram günüde gelmeyecek telefonda açmayacak. İki eli kanda olsa bile mutlaka gelirdi. Annesinin elini öpüp ,bir gecede olsa yattıktan sonra görevine giderdi. Bedriye anne şimdi o günleri çok özlüyor.26,5 yıldır ne arife ,nede bayram günlerini tadında yaşamıyor. Bütün acısına, bütün hüznüne rağmen isyan etmiyor. Yüreği yangın yeri olsa da şehit annesi ağırlığında yaşamını sürdürüyor.Her arife her bayram günü şehitlikte payına düşen hüzünü yaşıyor. Hiç ama hiç evladını terk etmiyor.Her şehit annesi gibi şehit annesi olmanın ağır bedelini ödemeye devam ediyor.
Bazı şeyler vardır ki çok acı tecrübelerle anlaşılır. Yaşamayan için bazı şeyler çok anlaşılmaz.26,5 yılda arife günü çok unutan oldu. Bir şehit annesi arife günü şehitlikte neler yaşıyor empati yapsanız bile ne kadarını bilebilirsiniz? Şehit acısı da onlardan birisidir. Siz hiç arife günü şehitlikte Bedriye anne oldunuz mu? Şehitliklerde arife günü hüznü var. Arife telaşını yaşayın ,tatilinizi yapın, bayramınızı huzur içerisinde sevdiklerinizle bayram tadında geçirin. Ama şehitliklerdeki o hüznü hiç unutmayın.
