Çok eski olmayan zamanlarda çok saygındı bu meslek. El üstünde tutulur, yasama, yürütme ve yargıdan sonra dördüncü kuvvet olarak tanımlanır, adeta kutsanırdı. Hızla aşındı, önce saygınlığı, sonra da etkinliği azaldı, neredeyse tamamen kayboldu. Bunda eleştiriye tahammül edemeyen siyaset ve “parayı ben veriyorsam düdüğü de ben çalarım” tavrındaki reklam veren kadar güce teslim olmuş ve paranın sesini vicdan huzuruna tercih eden meslek mensuplarının da büyük payı vardır. Bahsettiğim benim de mesleğim olan gazeteciliktir.
Gazetecilik, haberle başlar haberle biter. Haberin ama tam ve doğru haberin olduğu yerde gazete ve gazetecilik vardır. Haberin çarpıtıldığı, değiştirildiği ve hele de uydurulduğu, kısacası olmadığı yerde de gazetecilik yoktur. Mesleğe adımını atan her genç insanın er veya geç karşılaşacağı yol ayrımındaki tabelalardan birisi gazeteciliği diğeri de reklamcılığı gösterir. Birinde kolay para diğerinde ise meşakkat vardır. Girilen yol taşınacak sıfatı belirleyecektir.
Bu satırlardan kimse reklamcılığı küçük gördüğümü çıkarmasın lütfen. Reklamcılık da bir meslektir ve her meslek gibi saygıdeğerdir. Benim eleştirdiğim hatta ondan da ötesi hor gördüğüm şey, gazeteci sıfatını kullanarak reklamcılık yapmaktır. Yani haberi çarpıtmaktır, yani haberi değiştirmektir, habere yorum katmaktır hatta ve hatta haber uydurmaktır. Ne yazık ki bu hal bir habis ur gibi hızla yayılmakta, bünyeye ciddi zararlar vermektedir.
Gazeteci kimlikli reklamcı/iletişimciler haberi çarpıtırken, değiştirir ve hatta uydururken yalnız değillerdir, kimi siyasiler, bürokratlar ve yine kimi işadamlarıyla( reklam sahipleri) işbirliği halindedir, kanunen olmasa bile ahlaken suç ortaklıkları vardır. Bir yerde kalemini satan varsa o yerde bir de o kalemi satın alan vardır. Mecelle hükmüdür: “Alınması caiz olmayan şeyin verilmesi de caiz değildir.” Bir başka ifadeyle gazetecinin kalemini satarak toplumu yanıltması ne kadar ayıpsa siyasetçi yahut sermayedarın da gazetecinin kalemini (yoksa kendisini mi demeliydim?) satın alarak toplumu yanıltması da o kadar ayıptır.
Meslek mensupları gazeteci mi kalmak yoksa reklamcılığa mı atlamak istiyorlar kararlarını kendileri verecek. Ama yetmez, okuyucunun da ne istediğine karar vermesi gerek. Canını sıkacak da olsa; doğru ve tam haber mi istiyor yoksa gönlünü hoş edecek yalanlar mı? Mesleğin ve hatta toplumun geleceğini gazeteciler kadar ve hatta onlardan da çok gazete okuyucusunun seçimi belirleyecektir.
