Anneler günü şehit anneleri için şehit çocuklarıyla buluşma günüdür. Buluşma yeri ise şehitliklerdir. Bu buluşma şehit annelerini mutlu eden kolay bir buluşma değildir. Hangi anne doğurduğu evladının mezar taşına sarılıp mutlu olabilir ki! Yok böyle bir mutluluk. Anneler gününde şehit çocuklarıyla şehitlikte buluşan anneler en acı buluşmayı gerçekleştirmektedir.

Biliyorum ve 27 yıldır annemden şehit kardeşimden tanığım. şehitliklerde anneler gününde yaşanan bu buluşma her geçen yıl şehit annesine daha ağır, daha acı gelen bir buluşma olarak yaşanmaya devam eden acı bir döngüdür. Çünkü hiçbir şehit annesi hayatta olduğu sürece şehitlikte kabrinde yatan şehidini hiçbir şart altında yalnız bırakmamak için mutlaka orada olur. Bazıları zanneder ki şehit annesi olmak mutluluk verir. Gerçekten böyle bir mutluluk yok. Elbette şehit annesi olmak manevi yönden çok farklıdır bunu asla tartışmam .Ama bunu bir mutluluk kaynağı gibi aktarmak doğru değildir. Bunu böyle değerlendirenlerin kendi çocuklarını şehit vermedikleri de bir hakikattir. Şehitlerin babaevleri hep birbirine benzer ,o evler birbirinden çok farklı değildir. Ya kırsalda, ya kenar mahallede ya da ya da kiralık konutlarda yaşar o aileler. İşte bu yüzden şehitlikte anneler gününde buluşan anneler, bazen aynı mahalleden bazen aynı sokaktan komşudur. Ne acıdır ki şehitliklerde de çocukları kabir komşusu olmaya devam etmektedir. İster kader deyin, ister başka düşüncelere dalın ama mutlaka empati yapın.O buluşmalar insana hep acı veren gerçek buluşmalardır.83 yaşında olan annem ,şehit astsubay İlhan Hamlı'nın da annesi olan annemiz Bedriye Hamlı tam 27 yıldır anneler gününde şehitlikte şehidi ile buluşuyor. Bir anne için şehitlikte yatan evladı ile anneler günü gibi çok anlamlı bir günde buluşmak hiç kolay olmuyor. Buz gibi bir mezar taşına ,bir annenin evladım diye sarılıyor olması sadece o anneleri değil empati yapan herkesi düşündürüyor ve üzüyor. Çünkü şehitliklerde şehit annelerinin şehit çocuklarını ne kadar çok özlediklerini görebiliyorsunuz. Buna tanık olmak bile insan olanın canını hem yakıyor hem de acıtıyor.

Yıllar geçtikçe ,yaşlar büyüdükçe güçten düşen şehit annelerinin özlemleri daha da çok artıyor. Şehit evlada özlemde sınır yok. Aslında şehit anneleri anneler gününün gelmesini bile istemiyor. O gün geldiğinde evladı hayatta olan her anne gibi mutlu olamıyorlar. Yürekleri şehit çocuklarının acısı ile yanarken anneler gününü ,anneler günü tadında yaşamaları mümkün olmuyor.27 yıldır evladının sesini duyamayan ,kokusunu alamayan, teninin sıcaklığını hissedemeyen bir anne ,anneler günü gelsin ister mi? İstemiyor ,çünkü o gün geldiğinde şehit annesinin yüreğindeki yangın daha da alevleniyor. Bu yüzden şehit annesi Bedriye annede anneler günü gelsin istemiyor.

Anneler günü bütün annelerimize adanmış, bütün dünyada anlamlı bir gün olarak kabul edilmiştir. Kendi içimizde zaman zaman yaşadığımız bizi üzen bazı acı olaylara rağmen, böylesine güzel bir günün anlamını tümden yitirmiş olması düşünülemez. Ama kişisel anlamda yaşayamadığımız bazı gerçekler bizi üzebilir. Maalesef gerçek yaşamda bunlar da yaşanabiliyor. Başta şehit annelerimizin olmak üzere tüm annelerimizin anneler gününü saygıyla kutluyorum.